Στη ΝΔ γωνία του Ναού και σε απόσταση 2,0μ. απ’ αυτόν υψώνεται με επιβλητική μεγαλοπρέπεια το τετραώροφο κωδωνοστάσιο (καμπαναριό), που έχει πυργοειδή μορφή και τετραγωνική κάτοψη, όπως τα κωδωνοστάσια που βρίσκουμε κυρίως στα μοναστήρια του Αγίου Όρους (βλ. Χ. Μπάρλα, Μορφή και εξέλιξις των βυζαντινών κωδωνοστασίων, εν Αθήναις 1959, σ.47), αλλά και στους περισσότερους μεταβυζαντινούς Ναούς της Μακεδονίας. (Βλ. Μουτσοπούλου, Οι Εκκλησίες του Νομού Πέλλης, σ. 100).
Δεν υπάρχουν πληροφορίες για το έτος της κατασκευής του. Κατά πάσα πιθανότητα να κατασκευάστηκε αργότερα απ’ ότι ο Ναός και τούτο δικαιολογείται από το γεγονός ότι την εποχή αυτή της Τουρκοκρατίας απαγορευόταν η ανέγερση κωδωνοστασίων. (Βλ. Μουτσοπούλου, Οι Εκκλησίες του Νομού Πέλλης σ. 100).
Τα παλαιά ξύλινα πατώματα και οι ξύλινες σκάλες έχουν αντικατασταθεί την 10ετία του 1970 με μπετόν και σίδηρο αντίστοιχα, ενώ σιδερένια είναι και η πόρτα εισόδου του σ’ αυτό. Είναι κτισμένο με πελεκητή πέτρα τα περιοχής. Η δόμησή του καθ’ ύψος διακόπτεται από δυο γεισώματα, ένα στην απόληξη της ημικυκλικής (φθίνουσας καθ’ ύψος) σκάλας περίπου στα 90 εκ. και ένα στο δάπεδο του τρίτου ορόφου.
Οι δύο πρώτοι όροφοι είναι τυφλοί, χωρίς παράθυρα περιμετρικά, (το ισόγειο των πυργοειδών κωδωνοστασίων μένει αδιάρθρωτο, διότι αυτά χρησιμοποιούνταν και ως αμυντήρια, (βλ. Χ. Μπάρλα, Μορφή και εξέλιξις των βυζαντινών κωδωνοστασίων, εν Αθήναις 1959, σ. 48), ενώ ο τρίτος και ο τέταρτος έχουν από τέσσερα ημικυκλικά ανοίγματα, ένα σε κάθε όψη, με μεγαλύτερα (καθ’ ύψος) αυτά του τετάρτου ορόφου, όπου είναι κρεμασμένες και οι καμπάνες. Στα σημεία της χορδής των ημικυκλικών (τοξωτών) ανοιγμάτων έχουν τοποθετηθεί στο στάδιο της κατασκευής μεταλλικές λάμες με εξωτερικά σφηνοειδή «κλειδιά».
Στην ανατολική και βόρεια πλευρά και πάνω από τα τοξωτά ημικυκλικά ανοίγματα έχει τοποθετηθεί «πλάκα» ωρολογίου (1980), που είναι δωρεά των οικογενειών Δήμητρας Σινάκου – Σκλαβούνου, Αντωνίου και Ζαχαρία Σινάκου στη μνήμη των γονέων τους. Η απόληξη της κάθε πλευράς του καμπαναριού δημιουργεί αέτωμα με αποτέλεσμα η κάτοψη της στέγης να είναι οκτάκλινης και να έχει αστεροειδή μορφή.
Η επικάλυψη της γινόταν (1986) με μολυβδόφυλλα, εκ των οποίων τα περισσότερα έχουν αποκολληθεί και λείπουν. Χαρακτηριστικά επίσης είναι τα τυφλά αψιδώματα που δημιούργησε ο ανώνυμος πρωτομάστορας καθ’ ύψος των τυφλών πλευρών των δύο πρώτων ορόφων. Πρόκειται τελικά για μια λιτή, δαντελένια, στέρεα, άρτια και πολύ προσεγμένη κατασκευή, που εκτός του αυστηρό μοναστηριακό της ύφος και την απέριττη ομορφιά, δεσπόζει στον περίβολο του Ναού, σηματοδοτεί το κέντρο της Επανομής και ο Σταυρός στη στέγη του αποτελεί το ψηλότερο σημείο επαφής του γήινου με το θείο.
Η λιθοδομή ήταν σε σχετικά καλή κατάσταση μέχρι και το δάπεδο του τρίτου ορόφου. Σοβαρό πρόβλημα υπήρχε όμως στον τελευταίο όροφο στον τρούλο εσωτερικά και επίσης στην εσωτερική επιφάνεια όλης της λιθοδομής του τετάρτου ορόφου. Είχε αποκολληθεί το συνδετικό κονίαμα, ανάμεσα στις πέτρες της λιθοδομής και κάποιες απ’ αυτές ήταν έτοιμες να αποκολληθούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου