Σχετικά με την ανέγερση και την ιστορία του Εκκλησιαστικού Κέντρου αναφέρουμε αρχικά τα όσα καταχωρεί ο αείμνηστος δάσκαλος Αθανάσιος Θ. Τσακνάκης στο βιβλίο του, Χρονικά της Χαλκιδικής, Επανομή, Ιστορία – Λαογραφία, τεύχη 17 – 18, σ. 30 – 31. «Η εκκλησιαστική κίνηση και η πνευματική ζωή στην Επανομή παρουσιάζεται από το έτος 1965 εξαιρετικά έντονη. Κηρύγματα, διαλέξεις τακτικές απογευματινές ομιλίες, κατηχητικά σχολεία όλων των τύπων, ιδιαίτερες μαθητικές ομάδες αποτελούν τα γνωρίσματά της.Αλλά η πολλαπλή αυτή πνευματική εργασία με την ενθουσιώδη και πολυπληθή παρουσία των ευσεβών Επανομιτών και ιδιαίτερα της νεότητας δημιουργεί αμέσως απ’ την αρχή πρόβλημα στέγασής της σε ιδιαίτερο και ευρύχωρο εκκλησιαστικό οίκημα. Οι κάτοικοι συνειδητοποίησαν την ανάγκη αυτή και άρχισε η σχετική προεργασία. Στις 19 του Γενάρη 1966 και μέσα στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου έγινε σύσκεψη στην οποία πήραν μέρος πολλοί ενορίτες, συζητήθηκε διεξοδικά το θέμα, υποδείχτηκαν αμέσως ευσεβή και ευυπόληπτα πρόσωπα για την ερανική επιτροπή και όλοι ανέλαβαν να διαφωτίσουν τους κατοίκους σχετικά με την απόφαση που είχε ληφθεί. Γενική, σχεδόν, ήταν η επιδοκιμασία και η ευχαρίστηση των κατοίκων και προθυμότατη η συμπαράστασή τους. Πρώτος στο προσκλητήριο προσήλθε ο εκλεκτός μηχανικός κ. Δημήτριος Σαμαράς, ο οποίος πρόθυμα ανέλαβε την δωρεάν εκπόνηση των σχεδίων και την επίβλεψη του έργου ως την αποπεράτωσή του. Η προσφορά του αυτή προκάλεσε ευμενέστατα σχόλια και τράβηξε την αγάπη και την εκτίμηση των κατοίκων. Στη συνέχεια δόθηκε το παρόν απ’ όλους τους κατοίκους και άλλους φίλους της Επανομής. Η προθυμία με την οποία πρόσφεραν σε χρήμα, σε σιτάρι, σε βαμβάκι, σε προσωπική εργασία, σε μεταφορά υλικών ήταν συγκινητική και παραδειγματική. Το έργο θεμελιώθηκε στις 3 Απριλίου του 1966, Κυριακή των Βαΐων, από τον Παναγιώτατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κυρό Παντελεήμονα Α΄και μέσα σε δύο χρόνια ετελείωσε. Σήμερα αποτελεί, κατά κοινή ομολογία, λαμπρό κόσμημα για την Επανομή και μεγάλο πνευματικό και εκπολιτιστικό κέντρο. Βρίσκεται μέσα στον περίβολο του Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου, του οποίου αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα και κτήμα. Είναι 250 τμ. Διαθέτει μεγάλη αίθουσα διαλέξεων, κινηματογραφικών και μορφωτικών προβολών και ψυχαγωγίας, σκηνή για θεατρικές παραστάσεις, βιβλιοθήκη και αναγνωστήριο και περίπου 350 καθίσματα. Έχει βάσεις για τρεις ορόφους και μέχρι της στιγμής εστοίχισε 250 χιλιάδες δραχμές. Το μεγάλο αυτό εκκλησιαστικό πνευματικό κέντρο από το 1968 προσφέρει ανεκτίμητες υπηρεσίες στην Επανομή. Έχουν πραγματοποιηθεί δεκάδες διαλέξεων, κινηματογραφικών προβολών, θεατρικών παραστάσεων, εορταστικών συγκεντρώσεων, ψυχαγωγικών εκδηλώσεων και μέσα σ’ αυτό γίνονται όλα τα μαθήματα των Κατηχητικών σχολείων. Διαθέτει βιβλιοθήκη, η οποία ικανοποιεί τις προτιμήσεις μεγάλου αριθμού αναγνωστών. Αλλά και η παιγνιοθήκη θα εμπλουτισθεί σε λίγο με πολλά επιτραπέζια και άλλα παιχνίδια, ώστε να βρίσκουν πολλά παιδιά εύκολα την ευχάριστη και εποικοδομιτική ψυχαγωγία τους.» ‘Ολ’ αυτά δικαιολογούν την αγάπη με την οποία περιβάλλουν το Κέντρο αυτό οι Επανομίτες και την προθυμία με την οποία συνεισφέρουν για την απρόσκοπτη λειτουργία του». Εμπνευστής και πρωτεργάτης της όλης προσπάθειας για την ανέγερση και οργάνωση του Εκκλησιαστικού αυτού Κέντρου ήταν ο Μέγας Αρχιμανδρίτης παπα – Γρηγόριος Μιχαηλίδης. Δυστυχώς όμως, μετά την αποχώρησή του μετατράπηκε σε αίθουσα τελετών (μνημοσύνων και κηδειών). Ελάχιστα βιβλία διασώθηκαν, ενώ η σκηνή μεταβλήθηκε σε χώρο αποθηκευτικό και συγκομιδής απορριμμάτων. Από το έτος 1986 άρχισε η ανακαίνιση και η διαμόρφωσή του. Το μικρό γραφείο χρησιμοποιήθηκε για αποθήκη. Η σκηνή καταργήθηκε και ο χώρος που κάλυπτε διαμορφώθηκε για να χρησιμοποιηθεί ως γραφείο. Ο υπόλοιπος χώρος, αφού εξωραΐστηκε και εξοπλίστηκε, διαμορφώθηκε έτσι ώστε να εξυπηρετεί δυο σκοπούς: τον αρχικό τους ως Εκκλησιαστικό Πνευματικό Κέντρο και παράλληλα ως αίθουσα τελετών. Στα πλαίσια του θεσμού των «ΑΡΓΥΡΙΩΝ» πραγματοποιήθηκαν για πρώτη φορά το 1986 και συνεχίστηκαν μέχρι το 1994, συναντήσεις χορωδιών και συναυλιών Βυζαντινής Μουσικής. Παρουσιάστηκαν επίκαιρες εορταστικές εκδηλώσεις και ομιλίες. Παρουσιάσεις παιδικών χορωδιών σε εθνικές εορτές και διάφορες άλλες ενοριακές εκδηλώσεις. Από το έτος 1994 κατά το οποίο εγκαινιάστηκε το νέο το νέο Εκκλησιαστικό Πνευματικό Κέντρο των Ενοριών της Επανομής «Ο Άγιος Αργύριος», το οποίο στεγάζεται στην κατακόμβη του ομωνύμου Ιερού Ναού, η αίθουσα της Παναγίας χρησιμοποιείται αποκλειστικά και μόνο ως αίθουσα τελετών.
Παπα – Γρηγόριος Μηχαηλίδης
Μέγας Αρχιμανδρίτης
Γεννήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 1935 στο χωριό Πλεύρωμα της Έδεσσας. Σε ηλικία 13 ετών έμεινε ορφανός από πατέρα. Από τον τότε Μητροπολίτη Έδεσσας κυρόν ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ στέλνεται για σπουδές στην Πατμιάδα Σχολή. Ως φοιτητής της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. επισκέπτεται την Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους και χειροθετείται δόκιμος από τον τότε ηγούμενο Αρχιμανδρίτη Βησσαρίωνα. Στις 11 Ιουλίου 1958 εκάρη μοναχός στον ιερό Ναό αγίου Γεωργίου – Ροτόντα, ενώ στις 13 του ίδιου μήνα χειροτονείται Διάκονος στον ιερό Ναό αγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκης. Πρεσβύτερος χειροτονήθηκε στις 12 Απριλίου στον Ιερό Ναό αγίου Γεωργίου Νεαπόλεως. Υπηρέτησε ως ιεροκύρηκας στη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης και ως στρατιωτικός Ιερέας στη Γυάρο και τον Έβρο. Για την προσφορά του στην ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης του δόθηκε το οφφίκιο του Μεγάλου Αρχιμανδρίτη. Υπηρέτησε την Εκκλησία μέχρι το έτος 1992, όταν, ένα εγκεφαλικό επεισόδιο τον καθήλωσε σε αναπηρική πολυθρόνα. Κοιμήθηκε εν Κυρίω το έτος 2001.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου